Była zima. Biały koc śniegu pokrył całą okolicę. Na drzewach pojawiła się jego świeża warstwa. Termometr wskazywał poniżej zera, a okna były oszronione. Zima taka, jaka powinna być. Wszystkie dzieci z wioski zebrały się na pobliskim wzgórzu, aby wypróbować swoje sanki i bobsleje. Borys również wyruszył na wzgórze.
Czytaj dalej →
W lesie skrytym między górami żył sobie Pan Sowa. Dnie spędzał na drzemkach i wsłuchiwaniu się w przyrodę, natomiast nocą latał to tu, to tam, rozglądając się za pożywieniem i oglądając świat skąpany w mroku. Podziwiał księżyc i gwiazdy, czasami chmury, chował się przed deszczem i dawał znać swoich pobratymcom, kiedy nadchodziło jakieś niebezpieczeństwo.
Czytaj dalej →
Był już koniec lutego i zima powoli dobiegała końca. Jeszcze rano na trawie był szron, a na chodnikach zamarznięte kałuże. Na drzewach nie było liści, a na trawie ani śladu świeżej zieleni.
Czytaj dalej →
Był luty. Rano były jeszcze przymrozki i gdzieniegdzie spadło kilka płatków śniegu. Biały dywan śniegu przylgnął do wzgórz, a lód lśnił na stawach. Nad jednym ze stawów rosła ogromna wierzba.
Czytaj dalej →Historia, którą opowiem, wydarzyła się w nocy. Na niebie pojawił się księżyc, gwiazdy błyszczały jak krople rosy na czarnym płótnie, a ziemia była pokryta jasną, białą warstwą śniegu. Wszystkie dzieci szybko zasnęły w swoich łóżkach. Tylko jeden mały chłopiec patrzył przez okno. Jego brązowe włosy były rozczochrane, piżama pomięta, a chłopiec mimo późnej pory miał szeroko otwarte oczy. Wpatrywał się w niebo i czekał.
Czytaj dalej →Są ptaki, które lubią zimno. Zawsze przylatują, gdy pada śnieg. Śnieg wcale nie sprawia, że jest im zimno. Na pewno je widziałeś. To wrony. Pewnej zimy przyleciały do naszej wioski.
Czytaj dalej →Było już po wakacjach. Zimowy czas wolny szybko minął i dzieci musiały ponownie iść do szkoły. Ale one nadal nie mogły się doczekać popołudniowego szaleństwa na śniegu. Nie mogły usiąść w ławkach, bo z utęsknieniem czekały na wzgórze. Nie miały jednak pojęcia, co je czeka.
Czytaj dalej →Daleko w górach, gdzie był tylko śnieg i mróz, mieszkał Yeti. Mieszkał na najwyższym szczycie górskim, schowany w jaskini. Żaden człowiek nigdy go nie widział. Nikt więc nie wiedział o jego istnieniu.
Czytaj dalej →Daleko stąd jest kraina baśni. Jest cała biała, pokryta śniegiem. Koc śnieżnobiałej bieli błyszczy wszędzie, gdzie spojrzeć. W tej krainie żyją zimowe smoki. Są ogromne. Latają bezszelestnie i obserwują wszystko wokół. Pomagają utrzymać ciepło ludziom i wróżkom, które tam mieszkają. Ich najczęstszym zadaniem jest rozpalanie ognia. W zimowej krainie wróżek ogień jest jedyną rzeczą, która może utrzymać ciepło, więc bardzo ważne jest, aby smoki w tym pomagały. Wszystko, co muszą zrobić, to dmuchnąć swoim ognistym oddechem na kawałek drewna, a zapłonie ogień.
Czytaj dalej →Bajka adwentowa 24. z 24
W końcu zadzwonił dzwonek. Anielka i elf podbiegli do choinki pełni radości i oczekiwania. Światełka rozbłysły w ciemności salonu, rzucając cień na starannie zapakowane pudełka i paczki ułożone na podłodze.
Czytaj dalej →Kiedy kończy się jesień, zaczyna się zima. Na zewnątrz robi się trochę zimniej. Rano na samochodach osadza się szron, a na drogach jest ślisko. Każde dziecko z niecierpliwością czeka na pierwszy śnieg. Nie każde wie jednak, że pewnego dnia wraz z pierwszym płatkiem może pojawić się coś magicznego.
Czytaj dalej →Bajka adwentowa 23. z 24
Gdy na niebie pojawiła się pierwsza gwiazdka, Anielka, jej rodzina i elf zasiedli do stołu. Zjedli pyszną zupę, pierogi i sałatkę ziemniaczaną, a tata smażonego karpia, którego bardzo lubił.
Czytaj dalej →Bajka adwentowa 21. z 24
– Pokrójmy jabłko przed obiadem – powiedziała moja mama, przynosząc jabłko na stół.
– Co? Na kolację będzie tylko jabłko? – zapytał zaskoczony elf.
Czytaj dalej →Bajka adwentowa 20. z 24
– Wigilia to dzień pełen magii i cudów – wyjaśniła Anielka elfowi, patrząc, jak tata przygotowuje się do lania ołowiu. – Ludzie wierzyli, że tego dnia można dowiedzieć się, jaki będzie następny rok. Na przykład, czy będą mieli szczęście, czy będą zdrowi i tak dalej.
Czytaj dalej →Bajka adwentowa 22. z 24
Wieczorem Aniela pomogła nakryć świąteczny stół.
– I jeszcze łuski – przypomniała jej mama i podała Anielce kilka rybnych łusek.
Anielka położyła po jednej łusce karpia pod każdym talerzem. Elf przyglądał się temu z zaciekawieniem, zaglądając pod talerze i zastanawiając się, dlaczego zawsze widzi tam łuskę.
Czytaj dalej →