Przeczytaj krótkie bajki o straszydłach.
Za miastem, tuż obok skał, rozciągał się duży staw. Woda w nim była głęboka, pływało tam kilka karpi i sumów, wokół skakało kilka żabek, a na samym dnie stawu mieszkał wodnik. Był to bardzo miły zielony ludzik. Dbał o ryby, sprzątał w stawie, aby było tam ładnie i czysto, i pilnował, aby nikomu nic się nie stało w pobliżu stawu. Nie raz nawet uratował komuś życie.
Czytaj dalej →
Daleko w głębokim lesie stał drewniany domek. Miał czerwony dach, drewniane drzwi, malowane okna z kolorowymi zasłonkami i był cały zielony. Wyglądał zupełnie bajkowo. Mieszkała w niej dobra czarownica z czarodziejem. Oboje byli już bardzo starzy i mieli brodawkę na nosie. Czarownica bardzo lubiła gotować, więc każdego dnia z chatki unosił się cudowny zapach. Czarodziej bardzo lubił jedzenie od czarownicy.
Czytaj dalej →
Frania była wyjątkową dziewczynką. Żyła wśród straszydeł, a sama była małym uroczym straszydłem. Jej rude włosy były zawsze całkowicie rozczochrane, twarz brudna, a ubranie jakby zszyte ze wszystkich możliwych kolorowych kawałków ubrań. Na pierwszy rzut oka było widać, że nie jest jak inne dzieci.
Czytaj dalej →
Głęboko pod ziemią żyło kilka małych diabełków. Mieszkały w ciemnej jaskini. Na jej środku paliło się wielkie ognisko. Wokół niego spały przykryte swoimi futrami. Lubiły ciepło. Było ich kilka. Ale jeden diabeł się wyróżniał. Był inny.
Czytaj dalej →Kiedy wieczorem robi się ciemno, a na niebie zamiast słońca pojawiają się księżyc i gwiazdy, zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Raczej magiczne rzeczy.
Czytaj dalej →Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze diabły, chochliki i różne inne czorty błąkały się po ziemi, szukając dla siebie zajęcia, jeden z nich zawitał do małej wioski. Wioska położona była na skraju lasu, a z drugiej strony był brzeg jeziora. Przez wioskę przepływała rzeczka.
Czytaj dalej →Mało kto wie, że nie tylko Twardowski próbował oszukać – zresztą bezskutecznie – diabła Borutę. Ten znany był z zawierania paktów z ludźmi, z których ci nie mogli zwykle się wymigać, ale raz na milion, może dziesięć milionów przypadków, nawet on był bezskuteczny. Sprytni ludzie zawsze szukali wyjścia z sytuacji, by ograć diabła. Twardowski skończył na księżycu, ale jest jedna postać, której udało się uniknąć wszystkich konsekwencji i jego duszy diabeł do piekła nie porwał. Posłuchaj tej historii.
Czytaj dalej →Tego wieczora, jak zwykle na obozie na którym był Krzyś, chłopcy grali w piłkę na pobliskim boisku. Właściwie nie było to boisko ale mała łąka, która przypominała prostokąt więc wszyscy jendoogłośnie uznali ją za idealne miejsce do gry. Wytyczli bramki i linie już pierwszego dnia pobytu ja obozie.
Czytaj dalej →Dawno, dawno temu, kiedy ludzie czegoś bardzo chcieli, wchodzili w pakty z przydrożnymi diabełkami. Były to stwory dziwaczne – na ogół przypominały ludzi, ale na głowie mieli zwykle parę czarnych różków, mieli też ogony zakończone czymś ostrym jak skorpiony, mieli też zamiast stóp parę kopyt. Diabełki, które zawierały umowy z ludźmi, nazywali te umowy cyrografami – żeby umowa była ważna, musiała być podpisana krwią ludzką.
Czytaj dalej →Przed wieloma laty, tam gdzie dzisiaj znajduje się miasto Cieszyn, mieszkali prawdziwi książęta z krwi i kości. Jeden z nich szukał żony, ale był bardzo wybredny. Ta księżniczka miała zbyt jasne włosy, tamta – krzywe nogi, a jeszcze inna – zbyt tuzinkowy kolor oczu. W końcu natrafił na księżniczkę z odległej krainy – to była miłość od pierwszego wejrzenia. Tylko na nią spojrzał i już wiedział, że to ona – wymarzona, idealna żona.
Czytaj dalej →Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siódmym jeziorem mieszkała mała księżniczka Lilianka. Mała Lilianka była odważną, rezolutną dziewczynką, choć jest coś, z czym miała mały problem. Mała Lilianka bardzo bała się zasnąć, bo w nocy potrafiły śnić się jej różne rzeczy. Często były to prawdziwe koszmary.
Czytaj dalej →Tomek wraz z rodzicami przeprowadził się do nowego domu już miesiąc temu. Spodobało mu się w nowym miejscu, a w szkole miał nowych kolegów, z którymi często grał w piłkę i jeździł na rowerze. Jedynie swojego pokoju Tomek w domu nie lubił. Od kilku dni wydawało mu się, że wieczorami albo w nocy coś rusza się w szafie. Dochodziły stamtąd dziwne szmery i szuranie po podłodze. Nie mówił o tym ani mamie, ani tacie, bo pewnie i tak by nie uwierzyli.
– Mam już 7 lat, więc jestem dużym chłopcem i się nie boję – powtarzał sobie.
Czytaj dalej →