W bajkowej krainie, całkiem daleko od nas, ludzi, znajduje się wyjątkowe miejsce, pełne tajemnic i sekretów. Mówi się, że w krainie tej ukryty jest skarb. Nikt nie wie, co to jest i nikt nie wie gdzie. Jest dobrze ukryty, a droga do niego nie jest łatwa. Wielu ludzi próbowało go znaleźć, ale wracali z pustymi rękami.
Pewnego razu pewna dziewczynka udała się do tej krainy. Była piękna i odważna, a przede wszystkim mądra i miła. Miała na imię Nina. Ona również słyszała o skarbie, który znajdował się w tej krainie. Przeczytała kilka książek o tym skarbie. Narysowała mapę pokazującą, gdzie skarb może się znajdować. Spakowała wszystko, czego mogła potrzebować i wyruszyła w podróż.
Kiedy Nina dotarła do bajkowej krainy, była oczarowana. Wszystko tam było tak pięknie kolorowe. Błyszczące ptaki latały nad jej głową, różowe jednorożce ścigały się wokół niej, a wokół grała piękna muzyka.
W oddali widziała gęsty las. Nina wiedziała, że musi tam iść. Zgodnie z książkami, które przeczytała o skarbie, musiała znaleźć srebrną studnię w lesie. Nina udała się więc do najgęstszego lasu, jaki kiedykolwiek widziała.
Po długim czasie znalazła studnię, z której wypływała srebrna woda. Nina wzięła kilka kropel w dłonie i wypiła trochę. W tym momencie woda się zatrzymała. Ziemia zaczęła drżeć, a skały za studnią zaczęły się otwierać. Otwór zaczął się powiększać i tam, gdzie była studnia, znajdowało się teraz wejście do czarnej jaskini.
Nagle dobiegł z niej głos:
– Chcesz znaleźć skarb? W takim razie musisz wejść do jaskini. Ale bądź bardzo ostrożna i nie zwlekaj zbyt długo.
Nina się bała. Jaskinia była ciemna i dziewczynka nie wiedziała, co na nią czeka. Chciała się jednak dowiedzieć, co to za skarb, więc zebrała w sobie wszystkie siły i weszła do środka. Kamienie osunęły się i otwór zamknął się za nią.
Nina szybko wyciągnęła latarkę, aby coś zobaczyć i powoli ruszyła do przodu. Na ścianach jaskini znajdowały się różne obrazy. Ktoś wyrył je w kamiennych ścianach. Nina dotarła do ogromnej skały, która uniemożliwiła jej pójście dalej. Na kamieniu znajdował się napis.
Nina zaczęła więc czytać: „Jeśli chcesz poznać skarb, musisz udzielić odpowiedzi na zagadkę. Za czarnym lasem podążaj za głosem. Jest tam dom, a w nim mieszka wróżka. Czasami się ukrywa i rzadko się pokazuje. Szczęśliwy jest ten, kto ją rozpozna i może z nią coś przeżyć. Jej moc odmieni cię i nie będziesz już znał samego siebie. Co to jest?”
Nina dokończyła zagadkę. Chodziła tam i z powrotem, myśląc. Musiała znaleźć odpowiedź. Po chwili wykrzyknęła:
– Mam! To miłość! Ma taką władzę nad ludźmi!
Gdy Nina to powiedziała, wielka skała zaczęła się odsuwać. Pod nią znajdowała się dziura w ziemi. Nina bez zastanowienia włożyła tam rękę. Była ciekawa, co tam będzie. Ale nic tam nie było. Żadnych zagadek. Żadnego złota ani klejnotów.
Na początku była rozczarowana, ale kiedy opuściła jaskinię, coś się stało. Rzeźbione obrazy na ścianach zaczęły świecić kolorami. Litery przesunęły się po ścianach i ułożyły w jeden napis. „Zrozumiałaś to, Nina. Największym skarbem jest miłość, więc nigdy jej nie trać”.
Od tej pory Nina była zawsze szczęśliwa. Nigdy nie zapomniała tego, co przeżyła w jaskini. Nie znalazła tam drogich klejnotów ani złota. Znalazła coś ważniejszego. Prawdę o tym, co jest największym skarbem.
