W pewnym miasteczku żyła sobie dziewczynka o imieniu Monika. Monika bardzo chciała znaleźć przyjaciół, z którymi mogłaby się bawić, jednak nie było to łatwe zadanie, a wszystko z powodu pewnej wady charakteru. Dziewczynka była bowiem bardzo obrażalska i nie umiała przegrywać. W każdej sytuacji, gdy coś szło nie po jej myśli, od razu zalewała się łzami i krzyczała.
Nie było to nic przyjemnego i właśnie z tego powodu dzieci unikały zabaw z Moniką. Dziewczynka próbowała się zmienić, ale nigdy jej to nie wychodziło. Zawsze coś szło nie tak i Monika znów się obrażała. Rzadko kiedy udawało się jej zawrzeć jakąś znajomość na dłużej.
Pewnego dnia miasteczko obiegła wieść: władze miasta ogłosiły konkurs na najlepiej odegrane przedstawienie teatralne. Główną nagrodą był weekendowa wycieczka nad morze, a marzeniem Moniki było właśnie, żeby zobaczyć plażę i morze na własne oczy. Dziewczynka postanowiła wziąć udział w konkursie, ale sama przecież nie mogła tego zrobić. Musiała znaleźć jeszcze kilka osób, które chciałyby zagrać razem z nią. Gdy wyszła na podwórko, postanowiła zapytać o udział w konkursie swoją sąsiadkę Marzenkę. Okazało się, że Marzenka jest już w pewnej grupie, która postanowiła odegrać bajkę o Kopciuszku.
– W zasadzie brakuje nam kogoś do roli jednej z sióstr, ale nie wiem, czy to dobry pomysł. No wiesz, nie obraź się, ale ty chyba nie umiesz pracować w grupie i przegrywać – powiedziała sąsiadka.
– W sumie masz rację, ale naprawdę chciałabym spróbować swoich sił. Zobaczysz, będzie fajnie – odparła z uśmiechem Monika.
– No dobrze – zgodziła się Marzenka, choć nie była przekonana co do tego pomysłu.
Niedługo potem okazało się jednak, że wszystkie dzieci bardzo dobrze się bawią, wystawiając przedstawienie. Również Monika była bardzo zadowolona. Zaczęła poznawać bliżej innych członków grupy i cieszyła się z nowych znajomości. Nawet Marzenka była tym mocno zaskoczona.
W końcu nadszedł upragniony dzień konkursu. Konkurencja była wyrównana, a gdy ogłoszono wyniki, okazało się, że wygrał ktoś inny – grupa dzieci, które wystawiły bajkę o Śpiącej Królewnie. Monice było wprawdzie trochę przykro, że ona i jej znajomi przegrali, jednak pierwszy raz w życiu nie płakała i nie była zła. Wręcz przeciwnie – cieszyła się, ponieważ nareszcie udało jej się znaleźć przyjaciół, z którymi mogła spędzać wolny czas, a to była najlepsza nagroda.
