Dawno, dawno temu, gdy Polska była krainą pełną dźwięków mieczy i szumu lasów, żył bohater niezrównany – Zawisza Czarny z Garbowa. Jego legenda rozpoczęła się na dworze króla Władysława Jagiełły, gdzie młody rycerz szybko zdobył sławę dzięki swej dzielności i nieustraszonej odwadze.
Zawisza, znany jako Czarny ze względu na ciemny kolor zbroi, był nie tylko doskonałym wojownikiem, ale także szlachetnym i uczciwym człowiekiem. Jego rycerskie wartości były niepodważalne, a ludzie opowiadali o jego czynach bohaterskich przy nocnych ogniskach.
Jednak najbardziej znana jest legenda o jednym z turniejów rycerskich, na którym Zawisza miał walczyć w obronie honoru królowej i ukochanej Polski. Przeciwnikami Zawiszy byli rycerze z odległych krain, którzy chcieli sprawdzić swoje siły z legendą polskich bojowników. Turniejowe pole rozbłysło blaskiem słonecznym, a tłumy zgromadzone wokół wyczekiwały z niecierpliwością. Zawisza, dumny i majestatyczny, pojawił się na koniu okutym w czarną zbroję, która lśniła w słońcu. Jego tarcza zdobił biały orzeł, symbol Polski.
Walka była zacięta, a tłum przyglądał się z zachwytem. Zawisza, choć zmęczony, nie ugiął się przed przeciwnościami. W decydującym momencie, kiedy wszyscy zastanawiali się nad wynikiem pojedynku, Zawisza wykonał niesamowite posunięcie. Zamiast uderzyć przeciwnika swoim mieczem, zeskoczył z konia, chwycił w dłoń biało-czerwoną szarfę i rzucił ją w stronę królowej. Gest ten zdumiał wszystkich. Zawisza Czarny, choć zdolny do zniszczenia wroga, wybrał szlachetne zakończenie pojedynku, podkreślając, że walka może być prowadzona nie tylko siłą, ale również honorowym postępowaniem. Jego czyny na turnieju stały się legendą, a historia o tym bohaterze rozchodziła się szerokim echem po całej Europie.
Zawisza Czarny z Garbowa pozostał na zawsze w pamięci jako symbol polskiego rycerstwa, odwagi i szlachetności. Jego legenda przetrwała wieki, przypominając o wartościach, które powinny kierować każdym prawdziwym rycerzem. Po zwycięskim turnieju Zawisza Czarny zyskał nie tylko szacunek w Polsce, ale także uznanie poza granicami kraju. Jego bohaterskie czyny stały się tematem pieśni i opowieści, a młodzi rycerze szukali jego nauk, pragnąc naśladować jego męstwo i szlachetność. Zawisza poświęcił się także służbie królowi i ojczyźnie, broniąc granic Polski przed najazdami wrogów. Jego umiejętności strategiczne były tak niezrównane, że sam król powierzył mu kluczowe misje i zadania. Zawisza Czarny stał się nie tylko bohaterem na turniejach rycerskich, ale także niekwestionowanym obrońcą swojego kraju.
