Dawno, dawno temu w urokliwej wiosce otoczonej zielonymi wzgórzami istniała legenda o posągu św. Barbary. Miało to miejsce w czasach, gdy górnicy codziennie ryzykowali swoje życie, schodząc głęboko pod ziemię w poszukiwaniu cennego kruszcu.
Święta Barbara, patronka górników, była dla nich źródłem nadziei i opieki. W tej malutkiej miejscowości żył młody rzeźbiarz o imieniu Mateusz. Jego talent w tworzeniu rzeźb z drewna i kamienia był znany w okolicy, ale Mateusz marzył o stworzeniu czegoś niezwykłego – posągu św. Barbary. Chciał, aby praca ta była symbolem wdzięczności dla wszystkich górników, którzy dzielnie walczyli z ziemią, aby zdobyć skarby, które dawała. Mateusz, zainspirowany miłością i szacunkiem do górników, zabrał się do pracy. Wybierał najszlachetniejszy kamień, który potem rzeźbił z pasją i oddaniem. Dni mijały, a wraz z nimi z głębi talentu Mateusza rodziła się postać św. Barbary. Postać miała być symbolem siły, ochrony i nadziei dla wszystkich, którzy zstępowali do mrocznych wnętrz ziemi.
W dniu ukończenia swojego dzieła Mateusz postanowił uroczyście podziękować św. Barbarze za jej opiekę. Zabrał posąg na wzgórze, skąd rozciągał się malowniczy widok na całą wioskę. W tym magicznym miejscu postawił posąg, a potem zanucił modlitwę do patronki górników. Tego samego wieczoru wioska była oświetlona blaskiem świec, a mieszkańcy zjednoczeni w modlitwie patrzyli na posąg św. Barbary. Według legendy wtedy z nieba spadł blask jasnej gwiazdy, oświetlając posąg – jakby błogosławiąc tę wyjątkową rzeźbę. Od tamtej pory posąg św. Barbary stał się miejscem pielgrzymek dla górników i ich rodzin. Wszyscy przybywali, aby składać ofiary i prosić o opiekę w trudnych chwilach. Posąg stał się nie tylko symbolem religijnym, ale także miejscem, które jednoczyło społeczność w chwilach radości i smutku.
Dziś posąg św. Barbary wciąż stoi dumnie na wzgórzu, a jego historia przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Ludzie wierzą, że św. Barbara nadal czuwa nad górnikami i ich rodzinami, chroniąc ich przed niebezpieczeństwem i błogosławiąc ich trudną pracę. To miejsce stało się żywym dziedzictwem i inspiracją, przypominającą o sile jedności i wiary w opiekę świętych.
