Drogie dzieci, na pewno pamiętacie piękną księżniczkę Aurorę, która mieszkała w zamku ze swoim ojcem, potężnym i dumnym królem Ohrnosem.
Księżniczka widziała jednak dobro w swoim ojcu i bardzo chciała otworzyć jego zamarznięte serce. Wiedziała, że musi to zmienić, ponieważ nie chciała, aby wszyscy w zamku się go bali.
W ponurą deszczową noc księżniczka Aurora miała bardzo dziwny sen. W swoim śnie znalazła się na kolorowej łące, gdzie spotkała magiczną wróżkę, a ta przyprowadziła ją do jej matki, królowej, która zmarła wiele lat temu. To właśnie w tym magicznym śnie królowa dała swojej córce Aurorze cenną radę, jak otworzyć zimne serce ojca.
Po dziwnym śnie, w którym Aurora otrzymała radę od swojej matki, księżniczka wiedziała, co musi zrobić. We śnie jej matka powiedziała jej, aby przygotowała ojcu herbatę z rumianku, który kwitnie w królewskim ogrodzie. Była to herbata, którą królowa zawsze dla niego przygotowywała.
Złotowłosa Aurora, pełna nadziei po śnie, który miała tej nocy, wyskoczyła z łóżka, założyła swoją piękną żółtą sukienkę i udała się do królewskiego ogrodu. Wędrowała przez królewski ogród, śpiewając radośnie. Była przekonana, że jej matka miała rację i że to naprawdę się uda. Na końcu ogrodu za pięknym kwitnącym krzewem pełnym róż znajdował się rumianek.
Księżniczka Aurora ostrożnie się schyliła, zerwała białe kwiaty i włożyła je do koszyka. Następnie udała się do królewskiej kuchni, gdzie zagotowała wodę na herbatę. Włożyła kwiaty do wrzącej wody w garnku i poczekała, aż herbata się zaparzy. Następnie przelała herbatę z dzbanka do zdobionej porcelanowej filiżanki i udała się do królewskiej komnaty ojca.
Ręce jej drżały, gdy szła korytarzami zamku. „To musi się udać”, pomyślała nerwowo. Za oknami zamku ptaki śpiewały radośnie. Księżniczka delikatnie zapukała do drzwi ojca.
– Proszę – mruknął król pod nosem.
Aurora nacisnęła klamkę i powoli weszła do wielkiej komnaty. Jej ojciec wciąż leżał w łóżku, ponieważ był jeszcze wczesny ranek.
– Przyniosłam ci herbatę, tato – powiedziała ostrożnie księżniczka, podając ojcu herbatę z rumianku.
Król uśmiechnął się słabo, wziął porcelanową filiżankę do ręki, herbata wciąż była gorąca… i powoli upił łyk. Nagle zapłakał. Ale nie był to płacz żalu. Był to płacz radości.
– Co się stało? – zapytała księżniczka stojąca nad łóżkiem króla.
– To najlepsza herbata, jaką kiedykolwiek piłem. Przypomniała mi wspaniały okres w moim życiu – powiedział król, wstając i obejmując córkę po raz pierwszy od lat. Marzenie księżniczki się spełniło. Jej matka miała rację. Jeden łyk herbaty otworzył zimne serce króla, które było zamknięte przez tak długi czas.
Od tamtego poranka król naprawdę się zmienił. Zaczął szanować i doceniać ludzi, a jego duma dawno odeszła w zapomnienie. Kochał swoją córkę, księżniczkę Aurorę, i każdego ranka spacerowali razem po królewskim ogrodzie, wspominając piękne chwile spędzone razem z królową. Aurora była w końcu szczęśliwa i wdzięczna za sen, który miała, ponieważ to właśnie ten sen otworzył drzwi do serca jej ojca.
1 komentarz