Bajka adwentowa 12. z 24
Kiedy tata Anielki przyniósł do domu zieloną jodłę, elf nie mógł przestać się zastanawiać.
– Więc gałęzie nie wystarczyły? Teraz będzie tu z nami mieszkać drzewo?
– To choinka. Gdzie indziej Święty Mikołaj położyłby nasze prezenty?”.
– Dla mnie nie wygląda zbyt świątecznie – powiedział elf, oglądając drzewko ze wszystkich stron.
– To dlatego, że trzeba ją jeszcze udekorować.
– Racja. Ale w tej historii o Jezusie nie było wzmianki o choince.
– To nie było ważne. To znaczy, było ważne, ale jako symbol natury. Przed Jezusem ludzie tańczyli wokół niej w czasie przesilenia. Ale zostawała ona na zewnątrz, nie zabierano jej do domu. I dekorowano ją owocami. – Aniela przypomniała sobie, co opowiedział jej dziadek.
– A potem ludzie się rozleniwili i zabrali ją w ciepłe miejsce, prawda? – kontynuował elf.
– Chyba nie. Dziadek mówił, że zanim pojawiła się choinka, ludzie mieli chwojkę. Po prostu gałąź, którą ozdabiali cukierkami i wieszali na drzwiach, żeby duchy miały co jeść i nie przeszkadzały im podczas kolacji.
– Nie ma żadnych duchów.
– Wiem. Dopiero później ktoś wpadł na pomysł, by dekorować drzewa tak, by można było pod nimi znaleźć prezenty. To przyszło do nas z zagranicy.
– Udekorujemy? – zapytał elf.
Aniela kiwnęła entuzjastycznie głową i poszła szukać pudełek z ozdobami.
