Daleko w kraju Indian żyła mała dziewczynka. Miała długie, kruczoczarne włosy, zawsze splecione w dwa długie warkocze. Nosiła kolorowe nakrycie głowy z wetkniętymi w nie piórami. Nazywała się Inchuchuna. Jej mama i tata też byli Indianami i mieszkali w wysokich namiotach.
Czytaj dalej →
Kiedy nadchodzi jesień, na zewnątrz często jest wietrznie. Wiatr stara się pomóc drzewom zrzucić jak najwięcej liści. I tak wieje i wieje we wszystkich kierunkach.
Czytaj dalej →
Kiedy wieczorem spojrzysz w niebo, a chmury już dawno poszły spać i nie wylegują się tam, zobaczysz wszędzie nad sobą gwiazdy. To jak czarny płaszcz z brokatem. Niektóre świecą jasno, inne delikatnie. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz małe światełko przeskakujące z jednej gwiazdy na drugą.
Czytaj dalej →
Kiedy nadchodzi jesień, słońce zaczyna zachodzić wcześniej, niebo jest częściej wypełnione chmurami i często nadchodzi pora deszczowa. Czasami pada przez chwilę, ale czasami tygodniami. Kiedyś w naszej wiosce nadeszła taka zła pora. Wiał silny wiatr, a chmury zebrały się blisko siebie. To była wielka burza. Ale nawet gdy burza ustała, deszcz nie przestawał padać.
Czytaj dalej →Daleko poza wioską, w pobliżu lasu i rozległych pól stała piękna farma. Mieszkała tam mała dziewczynka o imieniu Mia wraz z matką. Na farmie żyło wiele zwierząt. Owce, kozy, krowy i koń. Był to koń, najlepszy przyjaciel Mii.
Czytaj dalej →W pewnym ładnym ogródku stała klatka. Była pełna wiórów i siana. W klatce tej mieszkała świnka morska. Nazywała się Mishpulin i była samcem. Miała brązowe, krzaczaste futerko, oczy brązowe jak czekolada i była bardzo leniwa.
Czytaj dalej →Elf Skoczek był małym człowieczkiem o potarganych włosach i szerokim, uroczym uśmiechu. Nosił zielony płaszcz, czerwone spodnie i zielony kapelusz. Chodził, podskakiwał i śpiewał.
Czytaj dalej →Całe miasto poszło spać, tylko w jednym oknie wciąż migotało małe światełko. Był to mały pokoik na poddaszu. Pod kołdrą ukryty był mały chłopiec o imieniu Czesio. Świecił latarką na książkę i czytał. Powinien już dawno spać.
Czytaj dalej →Dwoje dzieci leżały na rozległej łące pełnej kwiatów. Mała dziewczynka Klara i mały chłopiec Oliwer. Klara była uroczą dziewczynką o zielonych oczach jak kot i jasnych włosach. Oliwer był jej najlepszym przyjacielem o rozczochranych włosach i dużych oczach.
Czytaj dalej →W odległej, obcej krainie na całkowitym odludziu stał niewielki budynek. Był to stary dom. Miał czerwony, zgniły dach, duże stare okna, które skrzypiały, i był cały wykonany z drewna. Mieszkali w nim babcia, dziadek i ich wnuk.
Czytaj dalej →W środku głębokiego lasu stał stary, masywny dąb. Miał piękną koronę i mógł chwalić się swoimi liśćmi daleko i szeroko. Jego pień był tak ogromny, że nawet dziesięciu dorosłych nie mogło go razem objąć. Stał tu od kilkuset lat. A ponieważ był tak stary, był także najmądrzejszym drzewem w lesie.
Czytaj dalej →Daleko stąd jest ładna mała wioska. Jest kilka domów z kolorowymi dachami, kilka drzew i mnóstwo kwiatów. Wokół tej wsi przepływa mała rzeczka. Wygląda jak każda inna, ale niewiele osób wie, że ta rzeka jest domem krasnoludków wodnych.
Czytaj dalej →Antoś mieszkał niedaleko lasu. Miał kręcone, brązowe włosy. Kręciły się we wszystkich kierunkach. Ręce miał zawsze brudne, ubranie podarte, a na jego buzi rzadko gościł uśmiech. To był taki pochmurny chłopiec. Prawie nic go nie uszczęśliwiało, a on niszczył lub brudził, co mógł.
Czytaj dalej →W pięknym drewnianym domku pod lasem mieszkał chłopiec imieniem Tadeusz. Mieszkał w domu z rodzicami. Wyglądał na miłego łobuza i był łobuzem. Nie usiedział w jednym miejscu ani minuty.
Czytaj dalej →Pewnego razu, wiele, wiele lat temu pewien człowiek postanowił posadzić drzewo. Wybrał piękną łąkę w pobliżu miasta, wykopał dołek i zasadził w nim małe drzewko. Dbał o nie i codziennie chodził je sprawdzać. Drzewo pięknie rosło i rosło.
Czytaj dalej →W odległej krainie była wyspa. Wokół niej daleko i szeroko tylko morze. Jego fale rozbijały się o skały, które wznosiły się po jednej stronie wyspy. Po drugiej stronie była plaża. Pod skałami woda była bardzo głęboka. Była domem dla rekinów.
Czytaj dalej →W najgłębszym lesie pełnym mchu, drzew i paproci żył mały krasnoludek. Był mniej więcej tak mały jak grzyb, nosił zielony spiczasty kapelusz, a jego policzki były zawsze czerwone. Był bardzo miły i zawsze uśmiechnięty. Wszystkie zwierzęta go lubiły. A ponieważ zawsze był radosny i cieszył się ze wszystkiego, wszyscy nazywali go Wesołek.
Czytaj dalej →W odległej wsi stał mały domek. Mieszkała tam mała dziewczynka z puszystym pieskiem. Miała na imię Janina. Czarnowłosa dziewczynka miała brązowe oczy i piękny uśmiech. Ale właśnie teraz była smutna. Stała na chodniku przed swoim domem, trzymając na smyczy swojego psa. On siedział wiernie obok niej. Oboje patrzyli na dom i wyglądali na smutnych.
Czytaj dalej →Wszyscy w całym miasteczku już dawno poszli spać. Była głęboka noc. W oknach nie paliły się żadne światła. Na niebie migotały tylko gwiazdy i kołysał się księżyc. Ale ktoś przecież się obudził! Na ostatnim piętrze domu w pokoju dziecięcym. Dzieci spały. Ktoś stał przy oknie pokoju, obudzony. Jakiś miś.
Czytaj dalej →Filip był niespokojnym małym chłopcem. Był w pierwszej klasie i wcale nie lubił szkoły. Nie chciał się uczyć. Nie podobał mu się język czeski, bo nie lubił czytać. Nie lubił matematyki, bo nie lubił liczyć. Zajęcia plastyczne czy praca były dla niego torturą. Nauczycielka i rodzice nie wiedzieli już, co z nim zrobić.
Czytaj dalej →