Nad wielkim jeziorem w zupełnej samotności stał piękny domek. Różnił się od innych. Każda jego ściana była pomalowana na zupełnie nietypowy kolor. Wokół drzwi były namalowane kolorowe kwiaty, wokół okien biedronki, na ścianach przejeżdżające konie, a na dachu kwitnące drzewa. Wszystkie obrazy wyglądały jak żywe. Cały domek wyglądał jak z bajki. Ale kto mieszkał w tak pięknym domu? Mieszkała tam malarka Lucynka.
Czytaj dalej →
W pewnej ładnej wiosce jeździ kolorowy autobus szkolny. Prowadzi go wesoły kierowca. Kiedy prowadzi, wydaje się, że cały się trzęsie. To dlatego, że przewozi wszystkie dzieci z tej wioski. Gadają, śmieją się i nie mogą usiedzieć w miejscu, ale kierowcy to nie przeszkadza.
Czytaj dalej →
Za kilkoma wioskami i kilkoma rzekami był głęboki las. Rosły w nim drzewa iglaste i liściaste. W środku tego lasu znajdowało się koryto do karmienia, a w niewielkiej odległości od niego było miejsce do siedzenia. Rodzaj małego punktu obserwacyjnego, gdzie myśliwy udaje się, aby obserwować zwierzęta i mieć oko na to, co dzieje się w lesie.
Czytaj dalej →
Jest sobie pewna piękna łąka. Rosną tam kwiaty o różnych kolorach i zapachach. Trawa jest najbardziej zielona na świecie. Każdy liść i każda roślina, która tam rośnie, wygląda jak z bajki.
Czytaj dalej →Daleko stąd była bajkowa wioska. Dzieci, które w niej mieszkały, chodziły do magicznej szkoły. Szkoła ta miała białe ściany i czerwony dach. Kiedy świeciło słońce, promienie wpadały do klas przez brązowe drewniane okna i chociaż wyglądała jak każda inna szkoła, dzieci uwielbiały tam chodzić. Wiedziały, co czyni ją magiczną.
Czytaj dalej →Historia, którą opowiem, wydarzyła się dawno temu. Opowiada o małej dziewczynce, która odkryła, że przyjaźń jest jedną z najważniejszych rzeczy na świecie. I że przyjaciół można znaleźć tam, gdzie najmniej się tego spodziewamy.
Czytaj dalej →W środku głębokiego lasu stała mała drewniana chatka. Wyglądała na bardzo starą. Miała dziurawy dach, skrzypiące okna i drzwi, była brudna. W tej małej chatce mieszkała czarownica. Była to stara kobieta z wielkim nosem i brodawką. Ale najgorsze nie było to, jak wyglądała, ale to, jaka była.
Czytaj dalej →Dawno, dawno temu za dziewięcioma rzekami i dziewięcioma górami stało królestwo. Mieszkali w nim mądry król i jego królowa. Razem mieli dwie córki. Obie były księżniczkami, bardzo pięknymi i mądrymi. Obie miały długie włosy, które pięknie lśniły. Zawsze nosiły piękne sukienki.
Czytaj dalej →W oddali na wysokim wzgórzu stał zamek. Gdzieniegdzie brakowało kawałka muru, gdzieniegdzie był dość zniszczony. Nikt w nim nie mieszkał. Była to raczej ruina zamku. Czasami odwiedzali go jacyś turyści. Przechodzili przez wszystkie korytarze, oglądali wszystkie ściany, a potem odchodzili. Nikt nie wiedział, jakie tajemnice skrywa zamek. Nikt nie wiedział, co się tam dzieje, gdy zapada zmrok.
Czytaj dalej →W pobliskim miasteczku znajdowała się piękna willa. Willa to dom, który jest większy niż inne i zwykle mieszka w nim kilka rodzin. W tej willi mieszkało dwóch chłopców z rodzicami: Olek i Wikuś. Byli najlepszymi przyjaciółmi. Wikuś mieszkał na pierwszym piętrze, a Olek na parterze. Za każdym razem, gdy Wikuś gdzieś szedł, zjeżdżał po poręczy i lądował tuż przed drzwiami Olka.
Czytaj dalej →Daleko, na wysokich klifach, znajdują się miejsca, w których orły mają swoje gniazda. Znajdują się one bardzo wysoko i nie można ich zobaczyć z ziemi. Tylko jeśli staniesz pod skałą, możesz zobaczyć, jak od czasu do czasu mama lub tata orła skądś wylatują, przeważnie w poszukiwaniu pożywienia.
Czytaj dalej →Daleko stąd było piękne miasteczko. Było tam tyle małych domków, że musiały stać bardzo blisko siebie. Jeden obok drugiego. Mieszkało tam wielu ludzi, ale przede wszystkim dzieci. W każdej rodzinie było ich kilkoro. Większość z nich się znała. Odwiedzały się nawzajem, bawiły się razem, jeździły razem na wycieczki, chodziły razem do szkoły. W miasteczku był nawet piękny plac zabaw. Dzieci bardzo o niego dbały.
Czytaj dalej →Za mroźną skałą i wysokimi wzgórzami znajdowało się wielkie królestwo. Mieszkali tam król i królowa oraz ich mali książęta. Nazywali się Simon i Sanel. Obaj mieli czarne włosy, głębokie brązowe oczy i uśmiechy od ucha do ucha. Byli bardzo mili i mądrzy. Ich rodzice byli z nich dumni. Każdego dnia wymyślali zabawy i sprawiali, że każda chwila była wyjątkowa. Każdy dzień z nimi był magiczny.
Czytaj dalej →W odległej krainie, gdzie śnieg pada przez cały rok, w najwyższych górach, wydarzyła się historia, którą chcę Ci opowiedzieć. Stało się to bardzo dawno temu. Jest taka góra, najwyższa na świecie. Ludzie tam nie chodzą. Leży tam gromada śniegu i czasami spadają lawiny. Lawina to część śniegu, która się poluzuje i nagle spada z góry. Nawet jeśli na górze nie mieszkali ludzie, wciąż było tam życie. Mieszkał tam śnieżny stwór.
Czytaj dalej →W środku małej wioski znajdował się piękny park. Rosły tam piękne drzewa, płynął mały strumyk, a wszędzie prowadziły ścieżki, po których można było spacerować. Wszystkie dzieci uwielbiały tam chodzić. Gdybyś poszedł jedną z tych ścieżek aż do środka parku, znalazłbyś najlepszą rzecz, jaka tam była.
Czytaj dalej →Ela i Nela były dwiema niezwykłymi małymi dziewczynkami. Były bliźniaczkami. Oznacza to, że urodziły się w tym samym dniu. Na pierwszy rzut oka wyglądały bardzo podobnie, ale były zupełnie inne. Ela była odważna i zawsze chciała robić wszystko od razu. Nela była rozważna i długo się zastanawiała, zanim coś zrobiła. Wszystko robiły razem.
Czytaj dalej →Za kilkoma wzgórzami i dolinami stała mała wioska. Na skraju wioski, w pobliżu lasu, stał mały domek. Mieszkała w nim Wiki z rodzicami. Była małą dziewczynką pełną energii. Uwielbiała sport, a jej ulubionym zajęciem było bieganie. Każdego dnia biegała po lesie.
Czytaj dalej →Za siedmioma górami i siedmioma dolinami znajdowała się piękna wioska. Wszystkie domy w niej były zbudowane w kole, a w samym środku znajdował się duży staw. Każdego roku, gdy nadchodziła zima, staw zamarzał i wszyscy mieszkańcy wioski jeździli na łyżwach. Chodzili tam wszyscy. Młodzi i starzy, dziewczęta i chłopcy.
Czytaj dalej →Kiedy w kalendarzu pojawił się grudzień, nastała zima. Wskazówka termometru wciąż spadała, a na szybie pojawił się szron. Wszystkie dzieci czekały na pierwsze płatki śniegu. Nie mogły się doczekać bitwy na śnieżki, budowania bałwanów i zjeżdżania na sankach z górek. Nawet Tomek zaczynał się niecierpliwić. Był małym chłopcem, którego ferie zimowe właśnie się zaczęły.
Czytaj dalej →Kiedy nadchodzi jesień, na zewnątrz zaczynają spadać liście. Ale nie tylko liście. Często spadają też krople deszczu. Za oknami pada mżawka. Robi się zimno. Ciemne chmury zbierają się na niebie, a następnie spadają wodospadami na ziemię, podlewając naszą glebę. Taką pogodę lubimy obserwować przez okno. Krople spadające z chmur są zbyt liczne. Znam historię jednej kropli, która była inna. Wyglądała jak inne, ale nie zachowywała się jak one.
Czytaj dalej →