W bajkowej krainie za dziesięcioma wzgórzami i dziesięcioma dolinami stał zamek z najwyższą wieżą na świecie. W wieży mieszkała księżniczka – młoda i ładna dziewczyna. Gdy wyglądała przez okno wieży, jej długie czarne włosy trzepotały na wietrze. Mieszkała w tej wieży od kilku lat. Została tam uwięziona przez króla sąsiedniego królestwa.
Czytaj dalej →
Za spiczastą górą i zimowymi lasami leżało małe, ale piękne królestwo. Mieszkała w nim urocza księżniczka z rodzicami. Księżniczka była bardzo piękna. Jej długie, jasne włosy lśniły jak słońce. Jej oczy były niebieskie jak kryształowa fontanna, a uśmiech najpiękniejszy na całym świecie. Była też bardzo życzliwa i miała dobre serce. Król i królowa byli z niej bardzo zadowoleni i kochali ją ponad wszystko.
Czytaj dalej →
Środkiem rozległego morza płynął statek. Jego żagle były rozpięte, a flaga powiewała na wietrze. Na tym statku mieszkał Wiktor – pirat. Miał długie włosy, czarną opaskę na oczach, a na twarzy siwą brodę. Żeglował po morzu. Nie rozmawiał z innymi marynarzami. Był samotnikiem. Nie chciał mieć przyjaciół ani kolegów. Był ponurym piratem. Lubił być sam na swoim statku i ujeżdżać wszystkie fale, które morze miało dla niego w zanadrzu. To wszystko, czego potrzebował. Jednak pewnego dnia wydarzyło się coś nieoczekiwanego, co Wiktora zmieniło.
Czytaj dalej →
Każdego ranka przez nasze miasto przejeżdżała furgonetka. Zawsze była ładna i czysta i przestrzegała zasad. Nie robiła żadnego hałasu. Jeździła cicho i w porządku. Dostarczała towar po mieście. Wcześnie rano wyjeżdżała daleko poza miasto. Nikt nie wiedział dokąd jedzie. Ładowała owoce i warzywa, a potem wracała do naszego miasta. Tutaj rozwoziła jedzenie do różnych straganów, gdzie ludzie robili zakupy. Furgonetkę prowadził jeden kierowca… Ale nie był to zwykły kierowca.
Czytaj dalej →Dzikie psy były zwierzętami żyjącymi z dala od ludzi. Żyły w lasach, gdzie miały swoje nory. Żyły w stadach. Oznacza to, że zawsze było ich więcej, taka większa psia rodzina. Nigdy nie zwracały uwagi na ludzi. Nie chodziły za ludźmi do miasta. Aż do pewnego pamiętnego dnia, kiedy wszystko się zmieniło.
Czytaj dalej →Zima się skończyła. Wszędzie zaczęła rosnąć zielona trawa, na łąkach kwitły kwiaty. Słońce grzało coraz mocniej. W przedszkolu przy oknie siedziała Tosia, mała dziewczynka o jasnych włosach, różowych policzkach i oczach niebieskich jak studnie. Zawsze rozweselała wszystkie dzieci w przedszkolu swoim miłym uśmiechem.
Czytaj dalej →Patryk był chłopcem z małego miasteczka. Mieszkał w przytulnym domu ze swoim tatą. Obok domu mieli warsztat, a nad nim wisiał napis: „Najlepszy mechanik w mieście”. Tata Patryka naprawiał samochody w warsztacie. Ludzie z całej okolicy przychodzili do niego ze swoimi samochodami, ponieważ tata potrafił naprawić prawie wszystko. Patryk zawsze obserwował tatę przy pracy. Uczył się od niego. Nawet gdy był małym chłopcem, był bardzo zręczny i potrafił samodzielnie naprawić wiele rzeczy.
Czytaj dalej →W bajkowej krainie, całkiem daleko od nas, ludzi, znajduje się wyjątkowe miejsce, pełne tajemnic i sekretów. Mówi się, że w krainie tej ukryty jest skarb. Nikt nie wie, co to jest i nikt nie wie gdzie. Jest dobrze ukryty, a droga do niego nie jest łatwa. Wielu ludzi próbowało go znaleźć, ale wracali z pustymi rękami.
Czytaj dalej →W zacisznym miejscu za głębokim lasem stała farma. Wokół niej rozciągały się rozległe pola. Uprawiano na nich ziemniaki i kukurydzę. Na farmie mieszkało kilka zwierząt. Owce były w stodole, duży pies pilnował szopy, konie stały w stajni, a kury i kaczki biegały po podwórku. Stary i mądry rolnik opiekował się nimi wszystkimi. Był już dziadkiem, ale wciąż miał mnóstwo pracy.
Czytaj dalej →W głębokim, czarnym lesie znajdowała się maleńka wioska. Była ukryta wśród mchu i paproci. Nie można jej było zobaczyć gołym okiem. Można ją było zobaczyć tylko wtedy, gdy ktoś uklęknął, zachował całkowitą ciszę i mocno wpatrywał się w paprocie. Wtedy mógł zobaczyć małą wioskę, w której mieszkały elfy. Było ich kilka.
Czytaj dalej →Daleko za naszą wioską było małe lotnisko. Stały tam dwa samoloty. Jeden był niebieski, a drugi zielony. Każdy, kto je znał, zawsze nazywał je niebieskim i zielonym.
Czytaj dalej →Za lasem stał duży młyn. Jego koło młyńskie zawsze się kręciło, a młynarz i żona młynarza, którzy tam mieszkali, produkowali mąkę dla całej wsi. Obok młyna znajdował się staw. Jego powierzchnia mieniła się w oddali. Co jakiś czas rozpryskiwała się z niego woda i pojawiał się bąbel, bo w stawie było pełno karpi.
Czytaj dalej →Opowieść, którą zaraz ci przedstawię, wydarzyła się dawno temu. Wtedy na ziemi żyło jeszcze kilka smoków. Żyły spokojnie na ziemi i starały się nie rzucać w oczy. Większość ludzi nawet nie wiedziała o ich istnieniu. Nie pokazywały się ludziom.
Czytaj dalej →Na końcu miasta stał wysoki budynek wielorodzinny. Miał kilka pięter. Ale ostatnie, ósme piętro było inne. Okna na tym piętrze były ozdobione pięknymi kolorowymi zasłonami. Mieniły się we wszystkich kierunkach przy każdym przebłysku światła słonecznego.
Czytaj dalej →Za siedmioma rzekami i siedmioma górami znajdowało się małe królestwo. Otaczało je kilka gęstych lasów. Mieszkali tam mądry król i jego królowa. Razem z nimi mieszkała ich córka – piękna księżniczka o imieniu Elżbieta. Ale nie była zwykłą księżniczką.
Czytaj dalej →Diana była słodką, młodą dziewczyną. Zawsze uśmiechała się jak słońce. Była wysoka, jej długie jasne włosy zawsze były spięte w kucyk, a kiedy się uśmiechała, jej oczy świeciły. Uwielbiała grać na gitarze. I była w tym bardzo dobra. Wymyślała własne piosenki, a potem grała je i śpiewała.
Czytaj dalej →W głębinach oceanu aż do dna rosły piękne koralowce. Były to takie wielobarwne rośliny. Niektóre były większe, inne mniejsze. Były czerwone, żółte, zielone i pomarańczowe. Falowały w wodzie na różne sposoby. W zależności od tego, gdzie płynął prąd. Koralowce były domem dla małych ryb.
Czytaj dalej →Po zimie przychodzi wiosna. Trawa zaczyna się zielenić. Łąki zaczynają obsypywać się kolorowymi kwiatami. Zwierzęta zaczynają budzić się z zimowego snu. Ptaki wracają do nas z ciepłych krajów. Słońce przygrzewa i wszędzie jest cieplej. Czasami niespodziewany ciepły wiosenny deszcz zalewa naszą ziemię.
Czytaj dalej →Na środku zielonej łąki stało drzewo. Widać je było z daleka, ponieważ było ogromne. Jego olbrzymiego pnia nie potrafiłoby objąć 10 dorosłych osób. Co roku pięknie kwitło, a jego korona była tak duża, że z ziemi nie było widać jej końca.
Czytaj dalej →Mały miś, którego wszyscy nazywali Michałek, spacerował po lesie. Nucił sobie do rytmu, podskakiwał tu i tam, obserwował wiewiórki na drzewach, a gdy na leśnej ścieżce leżał duży patyk, odkładał go na bok. Bardzo lubił te spacery. Szedł swoim własnym tempem. Czasami odpoczywał w mchu i cieszył się przyjemnym spokojem, który panował w lesie. Pewnego dnia, kiedy Michałek usiadł przy drzewie podczas takiego spaceru, coś go zaskoczyło.
Czytaj dalej →